బెల్లం తీపి.. చక్కెర స్వీటు. ప్రతి వంటింట్లో అదోఇదో ఉండాల్సిందే. ప్రతి పదార్థం తయారీలోనూ అవి పోటీపడతాయి. 'నేనంటే నేను..' అంటూ ముందుకొస్తాయి. పాకం నుంచి ఉండల దాకా.. బెల్లమో, చక్కెరో ఉండాల్సిందే. మరి ఈ రెండూ ఒకే చోట ఒకే పరిమాణంలో అందుబాటులోకి వస్తే..? ఇక చెప్పాల్సిందేమిటి! అందువల్లే తీపి కబుర్లు వింటానని అనకాపల్లిలో అడుగుపెట్టినప్పుడు అనుకున్నాను. ఎందుకంటే.. దేశంలోనే అతిపెద్ద బెల్లం మార్కెట్‌యార్డు ఈ పట్టణంలో ఉంది.

అలాగే.. చెరుకు పండే ప్రధాన ప్రాంతాల్లో అనకాపల్లి కూడా ఒకటి. కానీ, ఒక్కో రైతును కలుస్తున్నకొద్దీ నోరంతా చేదైపోయినట్టు అనిపించింది. ప్రజలకు కారం పెట్టి.. ఆ తరువాత నీళ్లు తాగించే ఈ పాలకులకు వేరే రుచులేవీ రుచించనట్టుంది. పంటకు గిట్టుబాటు లేదట. గిట్టేదాకా ఉంచుకోవడానికి తగిన నిల్వ వసతులు లేవట. దళారి చెప్పిన ధరకే తెగనమ్మాల్సి వస్తున్నదట. 'చేయూత ఇవ్వాల్సిన వాళ్లే చేతులు నరికేస్తుంటే ఏమి చేయాలి సార్?' అని ఓ రైతు ప్రశ్నించాడు.

చక్కెర రైతుదీ ఇదే ప్రశ్న. పండించే పంటలో కొంతభాగం తుమ్మపాల చక్కెర కర్మాగారానికి తరలిస్తున్నారట. ఆ పరిశ్రమ ఆధునికీకరణకు నోచుకోకపోవడంతో అందరికీ అక్కరకు రాలేకపోతున్నదట. పైగా బకాయిలు పేరుకుతున్నాయని రైతులు వాపోతున్నారు. మరోవైపు సర్వి రైతులదీ ఇదే పరిస్థితి. వీళ్లను ప్రభుత్వాలు కాకపోతే ఎవరు ఆదుకుంటారు?